میانگین سن شروع روابط جنسی در ایران
براساس یافته‌های پژوهش گسترده سازمان بهزیستی درباره کودکان کار و خیابان، کودکان 10ساله بیشترین تعداد کودکان خیابانی را تشکیل می‌دهند. میانگین سن شروع روابط جنسی در دختران 5 /12سال و در پسران 7/ 13سال است و 4 /5درصد این کودکان آزار جنسی را گزارش کرده‌اند.
روزنامه شرق: براساس یافته‌های پژوهش گسترده سازمان بهزیستی درباره کودکان کار و خیابان، کودکان 10ساله بیشترین تعداد کودکان خیابانی را تشکیل می‌دهند. میانگین درآمد این کودکان 23هزارتومان در روز است.
3 /17درصد کودکان خیابانی حداقل یک‌بار در عمر مصرف الکل داشته‌اند. 23درصد این کودکان حداقل یک‌بار مواد، الکل یا سیگار مصرف کرده‌اند و9 /6درصد این کودکان در شش‌ماه اخیر مصرف داشته‌اند. 21درصد کودکان تجربه رابطه جنسی داشته‌اند. میانگین سن شروع روابط جنسی در دختران 5 /12سال و در پسران 7/ 13سال است و 4 /5درصد این کودکان آزار جنسی را گزارش کرده‌اند. سازمان بهزیستی در طول سال، پنج‌هزار کودک را جمع‌آوری می‌کند و این پژوهش نتایج طرح سنجش رفتارهای پرخطر در کودکان کار و خیابان است که از سال 91 کلید خورده.
سن ورود کودکان به خیابان چهار تا 18سالگی بوده است. میانگین سن ورود به خیابان سه تا 10سال بوده و کودکان 10ساله بیشترین تعداد کودکان خیابانی را تشکیل می‌دهند. بیشتر کودکان خیابانی به کارهای متعارف به‌ویژه دستفروشی (2 /73درصد)، باربری و پادویی (6 /8درصد) و نوازندگی (6 /4درصد) یا نیمه‌متعارف زباله‌گردی و جمع‌آوری ضایعات نان (6 /9درصد) و تکدی‌گری (7 /5درصد) مشغولند و تعداد بسیار اندکی از کودکان (دودرصد) تنها به مشاغل غیرمتعارف شامل تن‌فروشی، خریدوفروش مواد و جیب‌بری می‌پردازند.
مشاغل نیمه‌متعارف (زباله‌گردی و تکدی‌گری) در پسران و کودکان افغان به شکل معناداری بالاتر از کودکان ایرانی است (8/8درصد در مقابل 8/ 3درصد). در کودکان ایرانی کولی نیز تکدی‌گری به شکل معناداری بیش از سایر کودکان ایرانی است (4/ 11درصد) در مقابل (6/ 1درصد). تعداد اندکی از کودکان (9درصد) در کنار کار خیابانی کارهای غیرمتعارف شامل تن‌فروشی و خریدوفروش مواد نیز انجام می‌دهند. بیشترین فراوانی محل کار و کودکان خیابانی در تهران مناطق 2 (5/ 24درصد)، 12 (18درصد) و یک (1/ 11درصد) است.
بالاترین سهم متعلق به کودکانی است که بین ساعات 13 تا 14 در خیابان هستند (3/ 16درصد)، اما 1 /13درصد کودکان خیابانی کل روز (از 8 صبح تا 23) را در خیابانند.
میانگین درآمد این کودکان از مشاغل ذکر شده به‌عنوان کار اول 23هزارو488تومان در روز است که از حداقل روزانه دوهزارتومان تا حداکثر 50هزارتومان نیز تغییر می‌کند. بیشتر کودکان تمام یا بخشی از درآمد خود را به خانواده می‌دهند (79درصد). آنها علت کارکردن خود را تامین معاش خانواده می‌دانند به‌خصوص در میان کودکان افغان این دلیل به شکل معناداری بیشتر از سایر کودکان است. همچنین در میان ایرانیان کولی کارکردن و کسب درآمد عمدتا وظیفه کودکان خانواده است.
کودکان خیابانی به شکل روزمره، مجموعه‌ای از آسیب‌های روانی و اجتماعی را در خیابان تجربه می‌کنند. مطالعه کمی نشان می‌دهد که 2/ 40درصد کودکان تحمل سرما و گرما، 9/34درصد توقیف اجناس، 2 /33درصد تصادف با ماشین و 7 /26درصد مریض‌شدن را ذکر کرده‌اند. در میان انواع تجارب کودکان، خشونت از سوی مردم، همسالان و ماموران یک تجربه رایج در زندگی کودکان خیابانی است. یافته‌های کمی مطالعه نشان می‌دهد که 4/ 27درصد کودکان اهانت و کتک‌خوردن از ماموران، 6/ 26درصد کتک‌خوردن از همسالان، 2/ 16درصد اهانت و کتک‌خوردن از مردم، 5/8درصد خفت‌شدن و 4/5درصد آزار جنسی را گزارش کرده‌اند.
دخترها بیشتر از پسرها در خیابان مریض شده‌اند (4/ 32درصد در مقابل 5/ 21درصد) و تصادف کرده‌اند. (3 /49 درصد در مقابل 2 /29درصد) و سابقه آزاردیدگی جنسی (7/ 12درصد در مقابل 75 /2درصد) و کتک‌خوردن و اهانت از طرف مردم (8/ 26 درصد در مقابل 8 /11درصد) را گزارش کرده‌اند. اما توقیف اجناس پسران بیشتر از دختران (6/65درصد در مقابل 9 /47درصد) است.
در شش ماه قبل از مطالعه، 4/ 48درصد کودکان اظهار کرده‌اند که توسط شهرداری و 8/12درصد توسط نیروهای انتظامی در خیابان دستگیر شده‌اند. کودکان ایرانی بیش از کودکان غیرایرانی و بزرگ‌ترها (15 تا 18 سال) بیش از کوچکترها (10 تا 14سال) دستگیر شده‌اند.
یافته‌های مصرف مواد
کودکان خیابانی در مقایسه با جمعیت عمومی، مصرف الکل بالاتری دارند و مصرف مواد آنها نیز بالا و احتمالا بالاتر از جمعیت عمومی زیر 18 سال است. براساس یافته‌های کمی این مطالعه، 3 /17درصد کودکان خیابانی حداقل یک‌بار در عمر مصرف الکل داشته‌اند. مصرف شش‌ماه اخیر الکل در کودکان خیابانی 07/ 11درصد است و در حدود هفت‌درصد کودکان خیابانی هر روز الکل مصرف می‌کنند.
نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد 9/ 6درصد کودکان خیابانی یک‌بار مصرف یکی از مواد مخدر را (با یا بدون الکل) داشته‌اند. مصرف حداقل یک‌بار مواد، الکل و سیگار در جمعیت کودکان خیابانی 23درصد و مصرف شش ماه اخیر مواد در کودکان خیابانی 9/ 6درصد است. دخترها از حیث مصرف الکل و سیگار تفاوت معناداری با پسران ندارند. اما پسران به‌طور معناداری بیش از دختران در خطر مصرف مواد هستند.
مصرف سیگار و الکل در کودکان ایرانی به‌طور معناداری بیش از کودکان افغان است. اما از حیث مصرف مواد تفاوت معناداری میان دو گروه نیست.
سن شروع مصرف مواد در کودکان خیابانی پایین است به‌طوری‌که در حدود 56درصد کودکان مصرف مواد را قبل از 14سالگی شروع کرده‌اند. در عین حال مصرف سیگار، الکل و مواد در کودکان خیابانی بزرگ‌تر (15 تا 18سال) به شکل معناداری بالاتر از کوچک‌ترهاست. بسیاری از کودکان مصرف‌کننده در مطالعه حاضر دارای خانواده معتاد (عمدتا پدر معتاد) هستند و 8/ 43درصد کودکان، داشتن پدر معتاد و 9/36درصد، دوستان نزدیک معتاد را گزارش کرده‌اند.
یافته‌های روابط جنسی
کودکان خیابانی به‌دلیل شرایط و روش زندگی خانواده از سنین پایین با روابط جنسی آشنا شده و آن را تجربه می‌کنند. سن شروع رابطه جنسی در کودکان خیابانی پایین است. میانگین سن شروع روابط جنسی در دختران 5/ 12سال و در پسران 7/ 13سال است.
بیشتر کودکان خیابانی (8/ 76درصد) شب‌ها در خانه خود یا بستگان می‌خوابند و از حمایت خانوادگی نسبی برخوردارند. اما 21درصد کودکان که محل خواب آنها خانه مشترک با دوستان است یا به‌تنهایی در خیابان، مراکز حمایتی یا در محل کار می‌خوابند، فاقد مراقبت خانوادگی هستند.
در حدود یک‌سوم کودکان خیابانی تهران (31درصد) سابقه ترک خانه را گزارش کرده‌اند که تاییدکننده وجود مشکلات در خانواده است. میان دختران و پسران و گروه‌های سنی مختلف تفاوتی از حیث ترک خانه دیده نشده اما ترک خانه توسط کودکان ایرانی (9 /36درصد) به شکل معناداری بالاتر از کودکان افغان (4 /21درصد) است. 9 /23درصد کودکان سابقه آزار جسمی در خانواده را گزارش کرده‌اند. خانواده‌های کودکان خیابانی وضعیت اقتصادی مطلوبی ندارند.
بیکاری و مشاغل کم‌درآمد پدران، مشارکت ضعیف مادران در درآمد خانواده و جمعیت زیاد خانواده، مهم‌ترین علل وضعیت نامطلوب اقتصادی خانواده‌های کودکان خیابانی است. شرایط نامطلوب اقتصادی، فرهنگی و حقوقی افغان‌ها در ایران نیز سبب کار کودکان افغان در خیابان می‌شود. نداشتن کارت اقامت در مورد بسیاری از افغان‌ها، عدم امکان کار رسمی و کسب درآمد کافی، دسترسی سخت کودکان به آموزش رسمی و نیاز خانواده به درآمد کودکان، برخی عواملی هستند که به کار کودکان افغان در ایران منجر می‌شوند.
3 /17درصد کودکان خیابانی حداقل یک‌بار در عمر مصرف الکل داشته‌اند. 23درصد این کودکان حداقل یک‌بار مواد، الکل یا سیگار مصرف کرده‌اند و9 /6درصد این کودکان در شش‌ماه اخیر مصرف داشته‌اند. 21درصد کودکان تجربه رابطه جنسی داشته‌اند. میانگین سن شروع روابط جنسی در دختران 5 /12سال و در پسران 7/ 13سال است و 4 /5درصد این کودکان آزار جنسی را گزارش کرده‌اند. سازمان بهزیستی در طول سال، پنج‌هزار کودک را جمع‌آوری می‌کند و این پژوهش نتایج طرح سنجش رفتارهای پرخطر در کودکان کار و خیابان است که از سال 91 کلید خورده.
سن ورود کودکان به خیابان چهار تا 18سالگی بوده است. میانگین سن ورود به خیابان سه تا 10سال بوده و کودکان 10ساله بیشترین تعداد کودکان خیابانی را تشکیل می‌دهند. بیشتر کودکان خیابانی به کارهای متعارف به‌ویژه دستفروشی (2 /73درصد)، باربری و پادویی (6 /8درصد) و نوازندگی (6 /4درصد) یا نیمه‌متعارف زباله‌گردی و جمع‌آوری ضایعات نان (6 /9درصد) و تکدی‌گری (7 /5درصد) مشغولند و تعداد بسیار اندکی از کودکان (دودرصد) تنها به مشاغل غیرمتعارف شامل تن‌فروشی، خریدوفروش مواد و جیب‌بری می‌پردازند.
مشاغل نیمه‌متعارف (زباله‌گردی و تکدی‌گری) در پسران و کودکان افغان به شکل معناداری بالاتر از کودکان ایرانی است (8/8درصد در مقابل 8/ 3درصد). در کودکان ایرانی کولی نیز تکدی‌گری به شکل معناداری بیش از سایر کودکان ایرانی است (4/ 11درصد) در مقابل (6/ 1درصد). تعداد اندکی از کودکان (9درصد) در کنار کار خیابانی کارهای غیرمتعارف شامل تن‌فروشی و خریدوفروش مواد نیز انجام می‌دهند. بیشترین فراوانی محل کار و کودکان خیابانی در تهران مناطق 2 (5/ 24درصد)، 12 (18درصد) و یک (1/ 11درصد) است.
بالاترین سهم متعلق به کودکانی است که بین ساعات 13 تا 14 در خیابان هستند (3/ 16درصد)، اما 1 /13درصد کودکان خیابانی کل روز (از 8 صبح تا 23) را در خیابانند.
میانگین درآمد این کودکان از مشاغل ذکر شده به‌عنوان کار اول 23هزارو488تومان در روز است که از حداقل روزانه دوهزارتومان تا حداکثر 50هزارتومان نیز تغییر می‌کند. بیشتر کودکان تمام یا بخشی از درآمد خود را به خانواده می‌دهند (79درصد). آنها علت کارکردن خود را تامین معاش خانواده می‌دانند به‌خصوص در میان کودکان افغان این دلیل به شکل معناداری بیشتر از سایر کودکان است. همچنین در میان ایرانیان کولی کارکردن و کسب درآمد عمدتا وظیفه کودکان خانواده است.
کودکان خیابانی به شکل روزمره، مجموعه‌ای از آسیب‌های روانی و اجتماعی را در خیابان تجربه می‌کنند. مطالعه کمی نشان می‌دهد که 2/ 40درصد کودکان تحمل سرما و گرما، 9/34درصد توقیف اجناس، 2 /33درصد تصادف با ماشین و 7 /26درصد مریض‌شدن را ذکر کرده‌اند. در میان انواع تجارب کودکان، خشونت از سوی مردم، همسالان و ماموران یک تجربه رایج در زندگی کودکان خیابانی است. یافته‌های کمی مطالعه نشان می‌دهد که 4/ 27درصد کودکان اهانت و کتک‌خوردن از ماموران، 6/ 26درصد کتک‌خوردن از همسالان، 2/ 16درصد اهانت و کتک‌خوردن از مردم، 5/8درصد خفت‌شدن و 4/5درصد آزار جنسی را گزارش کرده‌اند.
دخترها بیشتر از پسرها در خیابان مریض شده‌اند (4/ 32درصد در مقابل 5/ 21درصد) و تصادف کرده‌اند. (3 /49 درصد در مقابل 2 /29درصد) و سابقه آزاردیدگی جنسی (7/ 12درصد در مقابل 75 /2درصد) و کتک‌خوردن و اهانت از طرف مردم (8/ 26 درصد در مقابل 8 /11درصد) را گزارش کرده‌اند. اما توقیف اجناس پسران بیشتر از دختران (6/65درصد در مقابل 9 /47درصد) است.
در شش ماه قبل از مطالعه، 4/ 48درصد کودکان اظهار کرده‌اند که توسط شهرداری و 8/12درصد توسط نیروهای انتظامی در خیابان دستگیر شده‌اند. کودکان ایرانی بیش از کودکان غیرایرانی و بزرگ‌ترها (15 تا 18 سال) بیش از کوچکترها (10 تا 14سال) دستگیر شده‌اند.
یافته‌های مصرف مواد
کودکان خیابانی در مقایسه با جمعیت عمومی، مصرف الکل بالاتری دارند و مصرف مواد آنها نیز بالا و احتمالا بالاتر از جمعیت عمومی زیر 18 سال است. براساس یافته‌های کمی این مطالعه، 3 /17درصد کودکان خیابانی حداقل یک‌بار در عمر مصرف الکل داشته‌اند. مصرف شش‌ماه اخیر الکل در کودکان خیابانی 07/ 11درصد است و در حدود هفت‌درصد کودکان خیابانی هر روز الکل مصرف می‌کنند.
نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد 9/ 6درصد کودکان خیابانی یک‌بار مصرف یکی از مواد مخدر را (با یا بدون الکل) داشته‌اند. مصرف حداقل یک‌بار مواد، الکل و سیگار در جمعیت کودکان خیابانی 23درصد و مصرف شش ماه اخیر مواد در کودکان خیابانی 9/ 6درصد است. دخترها از حیث مصرف الکل و سیگار تفاوت معناداری با پسران ندارند. اما پسران به‌طور معناداری بیش از دختران در خطر مصرف مواد هستند.
مصرف سیگار و الکل در کودکان ایرانی به‌طور معناداری بیش از کودکان افغان است. اما از حیث مصرف مواد تفاوت معناداری میان دو گروه نیست.
سن شروع مصرف مواد در کودکان خیابانی پایین است به‌طوری‌که در حدود 56درصد کودکان مصرف مواد را قبل از 14سالگی شروع کرده‌اند. در عین حال مصرف سیگار، الکل و مواد در کودکان خیابانی بزرگ‌تر (15 تا 18سال) به شکل معناداری بالاتر از کوچک‌ترهاست. بسیاری از کودکان مصرف‌کننده در مطالعه حاضر دارای خانواده معتاد (عمدتا پدر معتاد) هستند و 8/ 43درصد کودکان، داشتن پدر معتاد و 9/36درصد، دوستان نزدیک معتاد را گزارش کرده‌اند.
یافته‌های روابط جنسی
کودکان خیابانی به‌دلیل شرایط و روش زندگی خانواده از سنین پایین با روابط جنسی آشنا شده و آن را تجربه می‌کنند. سن شروع رابطه جنسی در کودکان خیابانی پایین است. میانگین سن شروع روابط جنسی در دختران 5/ 12سال و در پسران 7/ 13سال است.
بیشتر کودکان خیابانی (8/ 76درصد) شب‌ها در خانه خود یا بستگان می‌خوابند و از حمایت خانوادگی نسبی برخوردارند. اما 21درصد کودکان که محل خواب آنها خانه مشترک با دوستان است یا به‌تنهایی در خیابان، مراکز حمایتی یا در محل کار می‌خوابند، فاقد مراقبت خانوادگی هستند.
در حدود یک‌سوم کودکان خیابانی تهران (31درصد) سابقه ترک خانه را گزارش کرده‌اند که تاییدکننده وجود مشکلات در خانواده است. میان دختران و پسران و گروه‌های سنی مختلف تفاوتی از حیث ترک خانه دیده نشده اما ترک خانه توسط کودکان ایرانی (9 /36درصد) به شکل معناداری بالاتر از کودکان افغان (4 /21درصد) است. 9 /23درصد کودکان سابقه آزار جسمی در خانواده را گزارش کرده‌اند. خانواده‌های کودکان خیابانی وضعیت اقتصادی مطلوبی ندارند.
بیکاری و مشاغل کم‌درآمد پدران، مشارکت ضعیف مادران در درآمد خانواده و جمعیت زیاد خانواده، مهم‌ترین علل وضعیت نامطلوب اقتصادی خانواده‌های کودکان خیابانی است. شرایط نامطلوب اقتصادی، فرهنگی و حقوقی افغان‌ها در ایران نیز سبب کار کودکان افغان در خیابان می‌شود. نداشتن کارت اقامت در مورد بسیاری از افغان‌ها، عدم امکان کار رسمی و کسب درآمد کافی، دسترسی سخت کودکان به آموزش رسمی و نیاز خانواده به درآمد کودکان، برخی عواملی هستند که به کار کودکان افغان در ایران منجر می‌شوند.